ในการศึกษาล่าสุดที่ตีพิมพ์ในZoonosesนักวิจัยได้ประเมินความชุก ความรุนแรง การดื้อยาต้านจุลชีพ และลักษณะทางโมเลกุลของเชื้อStaphylococcus aureus (MRSA) ที่ดื้อต่อเมธิซิลิน จากผลิตภัณฑ์อาหารพร้อมรับประทาน (RTE) goatbet

การศึกษา:  การดื้อยาต้านจุลชีพ ความรุนแรง และลักษณะทางพันธุกรรมของเชื้อ Staphylococcus aureus ที่ทนต่อเมธิซิลิน ซึ่งได้รับจากอาหารพร้อมรับประทาน (RTE) ในประเทศจีน: ความท้าทายใหม่ด้านความปลอดภัยของอาหาร เครดิตรูปภาพ: thebigland / Shutterstock.com

ความเสี่ยงต่ออาหารเป็นพิษจากผลิตภัณฑ์ RTE

S. aureusซึ่งพบบนผิวหนังและทางเดินหายใจส่วนบน อาจทำให้เกิดโรคร้ายแรงและเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ สายพันธุ์ที่เป็นพิษสังเคราะห์ปัจจัยความรุนแรง เช่น Panton-valentine leucocidin, staphylococcal enterotoxics (SEs) และสารพิษกลุ่มอาการช็อคพิษ 1 SEs เป็นสาเหตุหลักของโรคอาหารเป็นพิษจากเชื้อ Staphylococcal (SFP)

แม้ว่าจะจำกัดตัวเองและแทบไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ SFP ก็ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายและภาระทางการเงินอย่างมาก การระบาดของ SFP ทำให้เกิดความท้าทายต่ออุตสาหกรรมอาหาร สาธารณสุข และธุรกิจจัดเลี้ยง นอกจากนี้ สายพันธุ์ที่ดื้อยาหลายชนิด (MDR) รวมถึง MRSA ได้รับการตรวจพบมากขึ้นในผลิตภัณฑ์อาหาร ซึ่งอาจทำให้เกิดการติดเชื้อและจำกัดประสิทธิภาพของการรักษาในปัจจุบัน

แม้ว่าอาหาร RTE จะได้รับความนิยม แต่ก็มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ระหว่างการบรรจุ การขนส่ง การเก็บรักษา และการขาย เป็นผลให้อาหารเป็นพิษอาจเกิดขึ้นได้ง่ายเนื่องจากการปนเปื้อนจากเชื้อโรคที่มาจากอาหาร

 ในปี 2015 มีรายงานการปนเปื้อนของเชื้อ S. aureusในมากกว่า 4% ของอาหารที่ขายปลีกในประเทศจีน ในที่นี้ ผลิตภัณฑ์อาหาร RTE มีการปนเปื้อนมากที่สุด ซึ่งทำให้เกิดความกังวลด้านสาธารณสุข

เกี่ยวกับการศึกษาอาหาร RTE ถูกสุ่มตัวอย่างจากร้านสะดวกซื้อ ร้านอาหาร ร้านค้าปลีก ซูเปอร์มาร์เก็ต และตลาดผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรใน 25 มณฑลของจีนในปี 2018

แยกS. aureus ออกจากตัวอย่าง เชื้อทั้งหมดที่แยกได้ได้รับการตรวจคัดกรอง MRSA และทดสอบความไวต่อสารต้านจุลชีพ 13 ชนิด รวมถึงเพนิซิลลิน, อีริโธรมัยซิน, เซโฟซิติน, ออกซาซิลลิน, คลินดามัยซิน, เตตราไซคลิน, คลอแรมเฟนิคอล, ซิโปรฟลอกซาซิน, ไตรเมโทพริม-ซัลฟาเมโทซาโซล, เจนตามิซิน, แดปโตมัยซิน, แวนโคมัยซิน และไลน์โซลิด

DNA จีโนมของเชื้อ MRSA ที่แยกได้ถูกสกัดและคัดกรองยีนที่มีความรุนแรง เชื้อสาย MRSA ถูกระบุโดยการพิมพ์ลำดับหลายตำแหน่ง (MLST), การพิมพ์สแตฟิโลคอคคัสโปรตีน A ( สปา ) และการพิมพ์สแตฟิโลคอคคัสโครโมโซมคาสเซ็ตmec (SCC mec ) ประเภทลำดับและอัลลีลถูกกำหนด และมีคำอธิบายประกอบเชิงซ้อนของโคลนอล

ผลการศึกษา

เพาะเลี้ยง S. aureusทั้งหมด 276 ไอโซเลตจากอาหาร RTE รวมถึงผลิตภัณฑ์ธัญพืช สลัด ซูชิ เนื้อซอส ของว่าง ไอศกรีม และซาซิมิ ในจำนวนนี้มี 30 ไอโซเลตเป็นเชื้อ MRSA กว่า 90% ของเชื้อที่แยกได้แสดงความต้านทานต่อสารต้านจุลชีพอย่างน้อยหนึ่งชนิด ในขณะที่เชื้อที่เหลือนั้นไวต่อหรือแสดงความไวปานกลางต่อยาต้านจุลชีพทั้งหมด

ความต้านทานสูงสุดคือ penicillin และ erythromycin อยู่ที่ 87.3% และ 38.4% ตามลำดับ เชื้อทั้งหมดที่แยกได้ไวต่อยา daptomycin, vancomycin และ linezolid

เจ็ดสิบสามไอโซเลตสามารถต้านทานยาต้านจุลชีพอย่างน้อยสามตัว เชื้อ 16 ไอโซเลตแสดงความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพ 4 ประเภท ในขณะที่ 13 ไอโซเลตสามารถต้านทานยาต้านจุลชีพได้อย่างน้อย 5 ชนิด

เชื้อ MRSA ที่แยกได้ทั้งหมดมีความต้านทานต่อเพนิซิลิน 22 ชนิดเป็น MDR และโปรไฟล์ความต้านทาน 12 รูปแบบถูกสังเกต ตรวจพบยีนที่มีความรุนแรง 9 ยีนในเชื้อ MRSA 18 ไอโซเลท ซึ่งส่วนใหญ่มียีนที่มีความรุนแรงตั้งแต่ 3 ยีนขึ้นไป ยีนที่มีความรุนแรงมากที่สุดคือ SE B ( seb ) โดยสังเกตโปรไฟล์ของยีนที่มีความรุนแรง 4 โปรไฟล์

MLST เปิดเผยประเภทลำดับ 13 ประเภท โดยที่ ST59, ST398 และ ST1 เป็นประเภทที่แพร่หลายมากที่สุด ประเภทลำดับเป็นของคอมเพล็กซ์ clonal แปดแห่ง และ CC88 และ CC398 เป็นที่แพร่หลายมากที่สุด

ในทำนองเดียวกัน ตรวจพบสปา 13 รายการและ SCC mec สี่ประเภท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง t011, t114 และ t437 เป็นประเภท สปาที่แพร่หลายที่สุดที่ตรวจพบในเจ็ด, ห้าและเจ็ดไอโซเลท และเกี่ยวข้องกับคอมเพล็กซ์ CC398, CC1 และ CC59 clonal ตามลำดับ

SCC mec IV เป็นองค์ประกอบที่แพร่หลายมากที่สุดที่ตรวจพบใน 18 ไอโซเลต เชื้อสาย MRSA สิบเจ็ดสายถูกระบุโดยอิงจาก การวิเคราะห์การพิมพ์MLST, spaและ SCC mec ที่รวมกัน

CC59-t437-SCC mec IV/V, CC398-t011-SCC mec V และ CC1-t114-SCC mec IV เป็นเชื้อสายที่แพร่หลายมากที่สุด อิเล็กโตรโฟรีซิสแบบเจลสนามพัลส์ของเชื้อ MRSA เผยให้เห็น 18 รูปแบบจาก 23 ไอโซเลตที่จัดกลุ่มออกเป็น 6 กลุ่มที่มีความคล้ายคลึงกันทางพันธุกรรมมากกว่า 76%

ข้อสรุป

พบเชื้อทั้งหมด 250 ไอโซเลตที่มีความต้านทานต่อสารต้านจุลชีพอย่างน้อย 1 ชนิด โดยพบความต้านทานต่อเพนิซิลินบ่อยที่สุด ความชุกของ MDR อยู่ที่ 26.1% ซึ่งต่ำกว่าประมาณการครั้งก่อน

พบ MRSA ที่แยกได้ 30 ไอโซเลท และ 18 ไอโซเลทมียีนที่มีความรุนแรง 9 ยีน เชื้อ MRSA ที่แยกได้มากกว่า 50% มียีนที่มีความรุนแรงหลายยีน MRSA ที่แยกได้ซึ่งมีความหลากหลายทางจีโนไทป์คล้ายคลึงกันมีรูปแบบความรุนแรงและรูปแบบการดื้อยาต้านจุลชีพที่คล้ายคลึงกัน

ผลการศึกษาระบุว่าการตรวจสอบจีโนไทป์ของ MRSA ในผลิตภัณฑ์อาหาร RTE จะช่วยให้นักวิจัยติดตามปัญหาการปนเปื้อนในอนาคต และประเมินการดื้อยาต้านจุลชีพและความเสี่ยง SFP ซึ่งอาจนำไปสู่การปรับปรุงมาตรการด้านความปลอดภัยของอาหาร