สำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ความลับอย่างหนึ่งของการมีชีวิตที่ยืนยาวคือการใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนและครอบครัว

การวิเคราะห์ช่วงชีวิตและชีวิตทางสังคมของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเกือบ 1,000 สายพันธุ์แสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่ม เช่น ม้าและลิงชิมแปนซี มีแนวโน้มที่จะมีอายุยืนยาวกว่าสัตว์ที่อยู่โดดเดี่ยว เช่น อีเซิลและเม่น การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าอายุขัยและลักษณะทางสังคมนั้นเกี่ยวพันกันในเชิงวิวัฒนาการในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นักวิจัยรายงานเมื่อวันที่ 31 มกราคมในวารสารNature Communications อายุขัยสูงสุดของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีหลากหลาย ยกตัวอย่างเช่น นกปากห่างที่มีอายุสั้นที่สุดมีชีวิตอยู่ได้ประมาณสองปี ในขณะที่วาฬหัวธนู ( Balaena mysticetus ) สามารถมีอายุได้ประมาณ 200 ปี

เมื่อ Xuming Zhou นักชีววิทยาวิวัฒนาการแห่ง Chinese Academy of Sciences ในกรุงปักกิ่งกำลังศึกษาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีอายุยืนยาวที่สุดเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของการมีอายุยืนยาว เขาจดบันทึกเฉพาะหนูตุ่นเปลือยกาย (Heterocephalus glaber ) สัตว์ฟันแทะมีอายุยืนเป็นพิเศษ บางครั้งมีอายุถึง 30 ปี พวกเขายังอาศัยอยู่ในสังคมใต้ดินที่ใหญ่โตและซับซ้อน ในทางตรงกันข้าม สัตว์ฟันแทะชนิดอื่นๆ เช่น หนูแฮมสเตอร์สีทอง ( Mesocricetus auratus ) ซึ่งอยู่อย่างสันโดษจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงประมาณสี่ปีเท่านั้น บาคาร่า

งานวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางสายพันธุ์แสดงให้เห็นถึงผลกระทบของพฤติกรรมทางสังคมต่อการมีอายุยืนยาว Zhou กล่าว ตัวอย่างเช่น ลิงบาบูน chacma เพศเมีย ( Papio ursinus ) ที่มีสายสัมพันธ์ทางสังคมที่แข็งแรงและมั่นคงจะมีชีวิตยืนยาวกว่าตัวเมียที่ไม่มีพวกมัน

Zhou และเพื่อนร่วมงานของเขาตัดสินใจที่จะดูว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างการมีอายุยืนยาวกับนิสัยทางสังคมที่แบ่งปันกันในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลากหลายสายพันธุ์หรือไม่

นักวิจัยรวบรวมข้อมูลจากวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการจัดระเบียบทางสังคมของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม 974 สายพันธุ์ จากนั้นพวกเขาก็แบ่งสายพันธุ์เหล่านี้ออกเป็นสามประเภท: โดดเดี่ยว, เป็นคู่และอาศัยอยู่เป็นกลุ่ม เมื่อนักวิจัยเปรียบเทียบทั้งสามกลุ่มนี้กับข้อมูลเกี่ยวกับอายุขัยที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมรู้จัก พวกเขาพบว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่มมีแนวโน้มที่จะมีอายุยืนยาวกว่าสัตว์ที่อยู่โดดเดี่ยว ประมาณ 22 ปี เมื่อเทียบกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อยู่โดดเดี่ยวเกือบ 12 ปี

โจวและเพื่อนร่วมงานของเขาคิดเป็นสัดส่วนของมวลกาย สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ตัวใหญ่มักจะอายุยืนกว่าสัตว์ที่ตัวเล็กกว่า และผลของการผูกมัดทางสังคม ตัวอย่างที่ชัดเจนมาจากปากร้ายและค้างคาว ทั้งสองเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กเหมือนกัน แต่นกจำพวกสันโดษมีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่กี่ปี ในขณะที่ค้างคาวบางสายพันธุ์ที่อยู่เป็นสังคมมากกว่านั้นสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานถึง 30 หรือ 40 ปี

“เราประหลาดใจมาก เพราะบุคคลที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่มก็ต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายมากมาย เช่น การแข่งขันเพื่อหาคู่ผสมพันธุ์และอาหาร” โจวกล่าว การติดต่อทางสังคมบ่อยครั้งในการตั้งค่ากลุ่มสามารถกระตุ้นให้เกิดการแพร่กระจายของโรคติดเชื้อได้ แต่การใช้ชีวิตเป็นฝูงก็มีประโยชน์เช่นกัน เช่น การรวมกลุ่มกันเพื่อป้องกันสัตว์นักล่า การอยู่ร่วมกันอาจลดความเสี่ยงต่อความอดอยาก เช่น สมาชิกในกลุ่มเพิ่มประสิทธิภาพการหาอาหารด้วยการค้นหาและรวบรวมอาหารด้วยกัน ปัจจัยเหล่านี้อาจทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในสังคมมีอายุยืนยาวขึ้น

วิวัฒนาการของการมีชีวิตที่ยืนยาวอาจเป็นไปได้มากกว่าในสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่ม: การอยู่รวมกันเป็นกลุ่มช่วยให้สัตว์สามารถช่วยให้สมาชิกในครอบครัวอยู่รอดได้ ซึ่งมียีนของพวกมัน

Laurent Keller นักชีววิทยาด้านวิวัฒนาการแห่งมหาวิทยาลัยโลซานน์ในสวิตเซอร์แลนด์ยกย่องการศึกษานี้สำหรับความพยายามอย่างมากในการสุ่มตัวอย่าง “แต่มันจะมีประโยชน์ถ้าให้ละเอียดมากขึ้นเล็กน้อยเกี่ยวกับระดับต่างๆ ของสังคม” การจัดระเบียบทางสังคมมีความหลากหลายมากขึ้นในสามประเภทที่ใช้ในการศึกษานี้ และระดับสัมพัทธ์ของความเป็นสังคมอาจส่งผลต่อรูปแบบที่คุณเห็น

ถึงกระนั้น การปรับหมวดหมู่โซเชียลอย่างละเอียด “ไม่ใช่เรื่องง่าย” เคลเลอร์ตั้งข้อสังเกต

เพื่อให้ได้แนวคิดว่ายีนจะสร้างความเชื่อมโยงระหว่างการมีอายุยืนยาวกับการอยู่เป็นกลุ่มได้อย่างไร โจวและทีมของเขาได้เก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อสมองจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม 94 สายพันธุ์ และวิเคราะห์ทรานสคริปโตม ซึ่งเป็นส่วนประกอบที่สมบูรณ์ของ RNA ซึ่งให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับระดับกิจกรรมของยีนต่างๆ สิ่งนี้สามารถบอกได้ว่ายีนถูกเปิดหรือปิด หรือโปรตีนที่ยีนอาจสั่งให้เซลล์ผลิตมากน้อยเพียงใด

นักวิจัยพบยีน 31 ยีนที่มีระดับกิจกรรมสัมพัทธ์มีความสัมพันธ์กับทั้งอายุยืนและหนึ่งในสามประเภททางสังคมที่กำหนด ยีนจำนวนมากเหล่านี้ดูเหมือนจะมีบทบาทในระบบภูมิคุ้มกัน ซึ่งอาจมีความสำคัญเมื่อต่อต้านเชื้อโรคที่แพร่กระจายผ่านกลุ่มทางสังคม ยีนอื่นๆ เกี่ยวข้องกับการควบคุมฮอร์โมน รวมถึงความคิดบางอย่างที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมทางสังคม

ในการศึกษายีนเหล่านี้อย่างละเอียดยิ่งขึ้น โจวจินตนาการถึงการเปิดเผยเพิ่มเติมเกี่ยวกับพฤติกรรมทางสังคมและช่วงชีวิตของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่พัฒนาไปพร้อมกัน