นักวิจัยวิเคราะห์ข้อมูลแท็กอะคูสติกจากฉลามเสือ (Galeocerdo cuvier), ฉลามกระทิง (Carcharhinus leucas), ฉลามพยาบาล (Ginglymostoma cirratum) และหัวค้อนยักษ์ (Sphyrna mokarran) ก่อน ระหว่าง และหลังพายุเฮอริเคนแมทธิวในปี 2559 และเฮอร์ริเคนเออร์มาในปี 2560 . พวกเขาพบว่าพวกเขามีพฤติกรรมแตกต่างกันตามสายพันธุ์และที่ตั้ง

ตัวอย่างเช่น ในการตอบสนองต่อพายุเฮอริเคน Irma ที่พัดผ่านไมอามี่ ฉลามกระทิง หัวค้อนขนาดใหญ่ และฉลามพยาบาลส่วนใหญ่ดูเหมือนจะอพยพออกจากน้ำตื้นของอ่าวบิสเคย์นเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งคล้ายกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่พบว่าฉลามตัวเล็กอพยพออกจากน้ำตื้นในบริเวณน้ำตื้น พายุ. อย่างไรก็ตาม ฉลามเสือโคร่งขนาดใหญ่ในบาฮามาสยังคงอยู่ในน่านน้ำตื้น แม้บริเวณดังกล่าวจะได้รับผลกระทบโดยตรงจากพายุเฮอริเคนแมทธิวระดับ 5 และทันทีหลังเกิดพายุ จำนวนฉลามเสือก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

“ฉันรู้สึกทึ่งที่เห็นว่าฉลามเสือตัวใหญ่ไม่อพยพแม้ในขณะที่พายุเฮอริเคนจับตาดูพวกมัน ราวกับว่าพวกมันไม่สะดุ้งเลย” Neil Hammerschlag รองศาสตราจารย์ด้านการวิจัยของ UM Rosenstiel School และ Abes Center for Ecosystem Science and Policy กล่าว "จำนวนพวกมันเพิ่มขึ้นหลังจากพายุผ่านไป เราสงสัยว่าฉลามเสือน่าจะใช้ประโยชน์จากโอกาสใหม่ๆ ในการกำจัดสัตว์ที่ตายแล้วซึ่งถูกปั่นป่วนในพายุ"

"พายุใหญ่ เช่น พายุเฮอริเคน คาดว่าจะเพิ่มความถี่และความแรงตามการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ" แฮมเมอร์ชลาก ซึ่งเป็นผู้อำนวยการโครงการอนุรักษ์ฉลามและการวิจัยของมหาวิทยาลัยกล่าว "พายุเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างไร รวมทั้งฉลามขนาดใหญ่ เป็นที่สนใจของหลาย ๆ คนและเป็นห่วงเรื่องการอนุรักษ์"

การศึกษาได้รับทุนจากทุนสนับสนุนจาก Ocean Tracking Network, มูลนิธิ Save Our Seas, กองทุน Disney Conservation Fund และมูลนิธิ Herbert W. Hoover โครงการ NOAA Cooperative Biscayne Bay HFA สนับสนุนการบำรุงรักษาอาร์เรย์ตัวรับสัญญาณเสียงในอ่าวบิสเคย์น และการสนับสนุนเรือลอจิสติกส์นั้นจัดทำโดย International Seakeepers Society

ที่มาของเรื่อง:

วัสดุที่ให้บริการโดยมหาวิทยาลัยไมอามี Rosenstiel โรงเรียนทางทะเลและบรรยากาศวิทยาศาสตร์ หมายเหตุ: อาจมีการแก้ไขเนื้อหาสำหรับรูปแบบและความยาว

อ้างอิงวารสาร :

1. LFG Gutowsky, M. James Rider, RP Roemer, AJ Gallagher, MR Heithaus, SJ Cooke, N. Hammerschlag. ปลาฉลามขนาดใหญ่จัดแสดงที่แตกต่างกันการตอบสนองพฤติกรรมพายุเฮอริเคนที่สำคัญ วิทยาศาสตร์ปากน้ำ ชายฝั่งและหิ้ง , 2021; 256: 107373 DOI: 10.1016/j.ecss.2021.107373