เรื่องสยดสยองวิญญานหลอน แขกมิได้รับเชิญ

 spinix

พวกเราเป็นคนภาคอิสาน จบจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคอิสาน พอเพียงสำเร็จการศึกษาพวกเราได้ได้โอกาสมาดำเนินงานที่ โรงเรียนที่เป็นของเอกชนแห่งหนึ่งที่จังหวัดสมุทรปราการ สถานที่เรียนมีหอคุณครูอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างหลังสถานศึกษา หมู่บ้าน นี้ใหญ่มากมีซอกซอยมากมาย ซึ่งห้องเช่าคุณครูจะอยู่ระหว่างตรอกที่ 17-19 ห้องพักมีสองชั้น พวกเราได้ห้องด้านล่างห้องลำดับที่สอง ข้างหลังห้องพวกเราเป็นบ้านร้างปลอดคนอาศัย ต้นไม้ขึ้นเกลื่อนกลาดมากมาย ต้นหญ้าวัชพืชขึ้นปกคลุมรอบๆบ้าน แล้วก็ที่สำคัญร้านขายของชำอยู่ไกลมาก หากจำไม่ผิดคงจะอยู่ซอกซอย 3 เวลาไปชื้อของก็ยืมรถจักรยานพี่ที่หอพัก

พวกเรา ถูกใจขี่จักรยานออกมาชื้อของเวลา 20.00-21.00 เสมอๆ วันแรกที่พวกเราขี่จักรยานเพื่อไปชื้อของพวกเราปั่นไปซอกซอยที่ 19 ปั่นไปไม่ถึงครึ่งตรอกก็มีหมาไล่กัดอย่างเอาจริงเอาจัง และเห่า มันน่าสยดสยองมากมาย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกแต่ว่าต่อไปนี้พวกเราแปลงซอกซอย เป็ตรอกที่ 18 ปรากฏว่าไม่ได้แตกต่างจากตรอกที่ 19 เลย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกพวกเราปั่นตรอกที่ 17 ในช่วงเวลาที่ปั่นไปก็รู้สึกว่าจะเป็นดัง 2 ตรอกก่อนหน้าที่ผ่านมาไหม ปรากฏว่าทุกสิ่งทุกอย่างเงียบเชียบ ไม่มีหมาออกมาไล่กัดสักตัว เห่าก็ไม่มีบรรยากาศสองริมทางเป็นเท้าว์เฮ้าท์สองชั้น มัดูรกร้างต้นไม้ขึ้น ใบไม้ตกในรอบๆเท้าว์เฮ้าท์ มีคนอาศัยอยู่เพียงแค่ไม่กี่ข้างหลัง ทำให้มองวังเวงมากมาย แม้กระนั้นพวกเราก็มิได้คิดอะไรด้วยเหตุว่าพวกเราเข้าใจแล้วว่าตรอกนี้ไม่มีอันตราย จากนั้นเป็นต้นมาพวกเราก็ขี่จักรยานผ่านที่ตรอกนี้ประจำ

เข้าเนื้อหากันเลยนะ จ้ะ วันหนึ่งตอนที่พวกเรากำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างบ้าเลือดส์ เสียง msn ดังขึ้นเพื่อนฝูงพวกเราทักมา พูดว่าให้ถ่ายทำคุยกัน พวกเราก็เลยหยุดเล่นเกมส์แล้วถ่ายทำคุยกับสหาย เวลานี้คงจะเย็นมากมายล่ะ พวกเราเปิดไฟในห้องไว้ ไฟตรงอื่นยังมิได้เปิด (พวกเราลืมบอกไปพวกเรานั่งพักผ่อนคอมที่โต๊ะ หันไปที่บานเกล็ด ด้านหลังพวกเราเป็นเตียง พวกเราเปิดประตูข้างหลังห้องแล้วก็ประตูส้วมไว้ ประตูปากทางเข้าจะตรงกับประตูสุขาพอดิบพอดี ) ฝั่งเพื่อนฝูงมีกันอยู่ 5-7 คน เพื่อนฝูงถามคำถามว่าอยู่กับคนไหนกันแน่ พวกเราพูดว่าผู้เดียว พร้อมด้วยหมุนกล้องถ่ายรูปให้สหายมอง คุยกันได้ครู่หนึ่งพวกเราเลยบอกเพื่อนพ้องว่าจะไปเข้าห้องสุขา พูดเชือนแชร็จพวกเราก็ลุกไปเข้าห้องอาบน้ำพอกลับมาปรากฏว่าเพื่อนพ้องปิดกล้องไป แล้ว พวกเราเลยถามคำถามว่าปิดเพราะเหตุใด เพื่อนพ้องเลยถามคำถามว่าอยู่กับผู้ใดกัน พวกเรากล่าวว่าอยู่ตามลำพังคนเดียว สหายก็ถามย้ำอีกว่าอยู่กับคนใดกันแน่ พวกเราก็นืนกระทั่งถึงว่าอยู่ตามลำพังจริงๆรวมทั้งสหายก็พูดว่าขณะที่พวกเราไปเข้าห้องอาบน้ำ กล้องถ่ายรูปค้างเบื้องหน้าห้องสุขาแล้วเหงพวกเรากำลังจะออกเดินทางไปเข้าสุขามองเห็นสตรีคนหนึ่ง ผมยาวสวมเสื้อสีขาวแล้วก็กางเกงที่มีสีเทา พวกเราไม่เชื่อที่เพื่อนฝูงกล่าว สหายส่งรูปมาเป็นหลักฐาน ส่งพวกเราก็ชี้แจงมิได้แบบเดียวกันว่ามันเป็นอย่างไร พวกเรามีรูปให้เพื่อนพ้องๆได้ตรึกตรองด้วยนะจ้ะ

ขอย้ำนะจ้ะไม่มีการตัดต่อใดๆก็ตามอีกทั้งสิน พอเพียงตื่นยามเช้ามาพวกเราไปทานข้าวที่ร้านค้าป้า ด้านข้างหอพัก เนื่องจากว่าใคร่รู้เลยถามเอารูปให้ป้ามอง ป้ามองได้ครู่หนึ่งก็ส่งให้คนภายในร้านค้าข้าวดูบ้างทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เพศหญิงคนนี้ คุณเป็นคนภาคอิสานมาปฏิบัติงานที่จังหวัดสมุทรปราการพร้อมด้วยแฟนของคุณ คุณดำเนินงานก่อสร้างสักที่ในจังหวัดนี้ คุณพักที่เท้าว์เฮ้าท์ตรอก 17 อยู่กันผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อย แฟนคุณเป็นคนเฒ่าหัวงู มีภรรยาน้อยและไม่ค่อยกลับมาหาคุณ คุณทำเป็นเพียงแค่รอคอยรวมทั้งคอนนี้คุณท้อง วันหนึ่งแฟนคุณกลับมา คุณบอกเขาท้อง แต่ว่าแฟนของคุณบอกให้คุณไปทำแท้ง แต่ว่าคุณไม่ยินยอม แฟนของคุณเดินออกมาจากบ้านไปและไม่กลับมาอีกเลย มันทำให้คุณฆ่าตัวตาย วันถัดมาเพื่อนพ้องๆของคุณออกไปดำเนินการกันหมดเหลือคุณผู้เดียว คุณกล่าวว่าป่วยต้องการพัก เพื่อนพ้องๆก็ไม่แอ๊ะดวงใจอะไร พอเพียงสหายออกไปได้สักระยะ คุณก็ผู้คอฆ่าตัวตายในเท้าว์เฮ้าท์นั้น กว่าเพื่อนจะทราบก็ในระหว่างที่กลับจากดำเนินงานแล้ว เพื่อนพ้องของคุณเลยนำศพคุณกลับไปยังย้านกำเนิดของคุณ ภายหลังที่คุณตายไปได้ไม่นาน คุณ***นมากมาย หลอกผู้ที่อยู่ในบริเวณโน่นหลายครั้งกระทั่งคนภายในตรอกเริ่มทยอยย้ายไปครั้งละข้างหลัง จนถึงเหลือเพียงไม่กี่ข้างหลัง ป้ากล่าวว่าคุณเพิ่งจะหยุด***นไป 3 เดือนที่แล้วน่าพวกเราจะมาอยู่ พวกเราก็มิได้คิดอะไร พวกเราดำรงชีวิตดังเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จากนั้นไม่นานวันนั้นเป็นวันหยุดยาวติดต่อการจำนวนหลายวัน คุณครูที่หอกลับบ้านกันหมด เหลือเพียงแค่พวกเราผู้เดียว ช่วงเวลาที่พวกเราเล่นเกมส์อยู่คงจะห้านาฬิกาเย็น พวกเราได้ยินเสียงคนตีประตูสุขา ปัง ปัง ปัง เสียงดังมากมาย มันดังมาจากห้องพวกเราเอง พวกเราได้ยินพวกเราก็สะดุง สะดุ้งมากมาย แต่ว่าก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอะไร

ยาวนานหลายวันผ่านไปในช่วงเวลาที่พวกเรานอนอยู่ พวกเราได้ยินเสียงคนเดินในห้อง เดินไปๆมาๆ พวกเราก็ทำเป็นมิได้ยินแล้วนอนต่อ รวมทั้งก่อนนอนคืนวันหนึ่งพวกเราบอกออกไปว่า หากมีจริง เจ๋งคืนวันนี้ยอกสลากกินแบ่งด้วยเข้าฝันก็ได้ แล้วอยากได้อะไรก็จะให้ บอกออกมาด้วยความโกรธไม่ทันได้คิดอะไร แล้วพวกเราก็หลับไป

ฝันว่ามองเห็น ตนเองนอนอยู่บนเตียงแล้วได้ยินเสียงกร็อกเอ็งร็ก ที่บ้านเกร็ดประตูข้างหลังห้อง แล้วพวกเราก็หันไปมอง มองเห็นเป็นมือเหี่ยวเฉาๆมีเล็บยาวมากมาย กำลังเอามือเข้ามาในบานเกร็ด เนื่องจากว่าตกอกตกใจมีความรู้สึกว่าเป็นมิจฉาชีพ เลยลุกจากที่นอนแล้วไปถือมีดมาฝันที่มือนั้น พวกเราได้ยินเสียงกรี๊ดร้องครู่หนึ่งก็หายไป แล้วได้ยินเสียงคนตีประตูอยู่หน้าห้องแล้วเสียงก็เงียบ ครู่หนึ่งมองเห็นเป็นเงาดำๆรูปร่างสตรีผมยาวยืนอยู่ปลายเตียงแล้วกล่าวว่า อยากได้ลอตเตอรี่ไม่ใช่หรอ พวกเราตอบว่าใช่ หญิงคนนั้นเลยให้สลากกินแบ่งมาสองตัว พอเพียงพวกเราตื่นมารุ่งเช้าโทรให้น้องชื้อให้ พวกเราก็ชื้อนะ 5 บาท พวกเราเกลียดชังเล่นสลากกินแบ่ง เพียงพอวันลอตเตอรี่ออกปรากฏว่าถูก พวกเราโทรไปพบน้อง น้องกล่าวว่าลืมมิได้ชื้อให้ พวกเราก็ไม่ได้อะไร จากนั้นพวกเราก็ลืมหัวข้อนี้ไปเลย

ตอนนั้นพวกเราไม่ ต้องการกลับไปอยู่บ้านขนาดมีวันหยุดยาวหลายวันพวกเรายังไม่กลับ พอเพียงไปดำเนินการพี่ที่สถานศึกษาทักว่า เพราะเหตุใดตอนนี้มองหมู่ๆหน้าหมองจัง โดนของหรือประกาศ พวกเราก็กล่าวว่าไม่หรอกมั้ง ตอนโน่นพวกเราป่วยหลายครั้ง เป็นๆหายๆมีอยู่วันหนึ่งอยู่ๆพวกเราต้องการกลับไปอยู่บ้านขึ้นมาสะถ้าเช่นนั้น พวกเราเดินไปพบพี่พูดว่าต้องการกลับไปอยู่บ้าน พี่เลยกล่าวว่ากลับร่วมกันไหม พี่จะกลับพอดิบพอดี วันพรุ่งไปพร้อม พวกเราก็ตอบตกลงเพราะว่ามีเพื่อนฝูงกลับ

พอเพียง ไปถึงที่บ้านคุณยายถามคำถามว่าเพราะเหตุไรผอมบางจัง น่าดูคล้ำมากมาย ประเดี๋ยววันพรุ่งพาไปวัด ตื่นเช้าตรู่มายายพาไปวัด วัดนี้เป็นวัดป่าแล้วก็เป็นที่เชื่อถือของคนภายในพื้นที่ พอเพียงเดินเข้าไปในศาลา พระบอกว่าโยมพาคนไหนกันมาด้วย พวกเราก็หันหลังกลับไปมองดูก็ไม่มีผู้ใด พระพูดว่าโยมนั่นแหละ มีคนตามมาด้วย พวกเราเลยหยั่งเชิงรูปภาพนั้นว่าที่ตามมาเป็นเพศชายหรือเพศหญิง ท่านตอบว่าเป็นเพศหญิง พวกเราถามคำถามว่าแล้วตามมาจากไหน ท่านตอบว่าตามมาจากสถานที่ทำงาน พวกเราถามคำถามว่าแล้วเขาอยากอะไร ท่านตอบว่าแล้วโยมบอกอะไรกับเขาไว้ล่ะ พวกเราก็นั่งคิดครู่หนึ่งก็บอกขึ้นมาว่า อยากได้อะไรก็จะให้ ท่านเลยพูดว่านั่นแหละที่เจาตามโยมมา

พวกเราถามคำถามว่า แล้วเขาอยากได้อะไรท่านเลยพูดว่าเขาอยากได้ชีวิตของโยม ดีนะที่ดวงยังไม่ถึงคาด ป่วยไข้หลายครั้งใช่ไหมพวกเราตอบใช่จ้ะ ท่านกล่าวว่าไม่แปลกหรอกก็เขาไปไหนมาไหนกับโยมตลอด ยานถามพระว่าเพียงพอมีทางแก้ไหม ท่านเลยตอบว่ามี แต่ว่าจะต้องทำข้างในสามวันมิเช่นนั้นตาย ไปรดน้ำมนต์ 7 วัดด้านในวันเดียวจะต้องได้ 7 วัด แล้วก็จะต้องทำด้านใน 3 วันนี้เพียงแค่นั้นแล้วเขาก็จะไม่มากมายวนอีก

พวกเรากับคุณยายก็กลับไปอยู่ที่บ้าน เพียงพอตื่นรุ่งเช้ามาตากะคุณยายพาไปรดน้ำมนต์ 7 วัดตั้งแต่นั้นมาพวกเราก็ไม่เคยพบคุณอีกเลย