หนทางสู่ “Trumbo” ดูหนังออนไลน์  ภาพยนตร์ชีวประวัติสไตล์ทีวีเกี่ยวกับนักเขียนบทภาพยนตร์ที่ถูกขึ้นบัญชีดำดั ลตัน ทรัมโบ เป็นช่วงปลายยุค 40 และตัวเอกของเรื่องในบาร์นี้ของ Bryan Cranston อยู่ในคุกของรัฐบาลกลาง เขาเพิ่งปรากฏตัวต่อหน้าคณะกรรมาธิการ Un-American Activities (HUAC) ของสภาผู้แทนราษฏรสหรัฐฯ เมื่อเขาบังเอิญเจอ เจ. พาร์เนลล์ โธมัส ( รับบทโดย เจมส์ ดูมองต์ ) อดีตประธานคณะกรรมการชุดนั้น ซึ่งถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานเลี่ยงภาษีเงินได้ เมื่อสมาชิกสภาคองเกรสพูดเหน็บแนมว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในเรือลำเดียวกันแล้ว ทรัมโบ้ก็สวนกลับอย่างแข็งขันว่า “ เว้นแต่ว่านายก่ออาชญากรรมและฉันไม่ได้ทำ ”

ซึ่งบอกคุณได้มากมายเกี่ยวกับ “Trumbo”: เป็นภาพยนตร์สั่งทำที่เรียบง่ายอีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับบัญชีดำของฮอลลีวูด ซึ่งคนในหนังที่ถูกขึ้นบัญชีดำล้วนแต่ไร้เดียงสาในทุกวิถีทางเท่าที่จะเป็นไปได้ แม้ว่าในความเป็นจริง Trumbo ถูกตัดสินว่ามีความผิดในอาชญากรรม: ดูหมิ่นรัฐสภา ซึ่งเกี่ยวข้องกับการปฏิเสธที่จะตอบแม้แต่คำให้การที่เป็นข้อเท็จจริงขั้นพื้นฐานต่อคณะกรรมการที่ลงมือสอบสวนที่มีข้อสงสัยทางการเมืองแต่ชอบด้วยกฎหมายโดยสิ้นเชิง

ปัญหาในการวิจารณ์ภาพยนตร์อย่าง “Trumbo” คือมันเกิดขึ้นหลังจากหลายทศวรรษของข้อมูลที่ผิดและการบิดเบือน ซึ่งทำให้ผู้คนจดจำเหตุการณ์ที่พูดถึงนั้นจมอยู่ใต้น้ำด้วยความเข้าใจผิดอย่างอาละวาด ยกตัวอย่างเพียงตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ของแจ็คเก็ตดีวีดีในสารคดีเรื่องล่าสุดเกี่ยวกับทรัมโบ ซึ่งบรรยายว่าเขาเป็น

ตามความเป็นจริง คำยืนยันนั้นอาจเป็นที่ยอมรับของคนจำนวนมาก แต่ HUAC ไม่เคยขึ้นบัญชีดำใครเลย หัวหน้าสตูดิโอของฮอลลีวูดได้ขึ้นบัญชีดำหลังจากการพิจารณาคดีในปี 2490; เป็นเวลากว่าทศวรรษที่คนส่วนใหญ่ในอุตสาหกรรมสนับสนุนหรือไม่ต่อต้านอย่างเปิดเผย ทรัมโบเอง แม้ว่าเขาจะได้ดำรงตำแหน่งในสภาคองเกรสในปี 1947 และบางคนที่ตามมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม แต่ก็ยืนกรานว่ารัฐบาลสหรัฐฯ และกลุ่มฝ่ายขวาที่ชั่วร้ายจะไม่ถูกตำหนิสำหรับการขึ้นบัญชีดำ ซึ่งฮอลลีวูดก็เป็นเช่นนั้น

นั่นเป็นหนึ่งในประเด็นสำคัญที่หลงทางใน “Trumbo” ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของตำนานที่ยุ่งเหยิงแบบเดียวกับที่เติบโตขึ้นมาในบัญชีดำตั้งแต่ทศวรรษ 1970 ตำนานนี้ขึ้นอยู่กับความสับสนต่างๆ และสนับสนุนผู้อื่น (เช่น ว่าวุฒิสมาชิกโจเซฟ แมคคาร์ธีมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแสวงหาฮอลลีวูดของสภาคองเกรส แต่เขาไม่เป็นเช่นนั้น) เหนือสิ่งอื่นใด มันเชื้อเชิญให้เรามองว่าพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหรัฐอเมริกาเป็นเพียงพรรคการเมืองอื่น แทนที่จะเป็นเครื่องมือภายในประเทศของทรราชต่างชาติที่เป็นศัตรูและฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

Trumbo เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ในปี 1943 เมื่อสหรัฐฯ และสหภาพโซเวียตเป็นพันธมิตรกัน เราไม่เคยเห็นกิจกรรมใด ๆ ของเขาในงานปาร์ตี้ในช่วงหลายปีที่เขาเป็นสมาชิก เมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉายในปี 1947 เขาคือผู้ร่ำรวยและเป็นนักเขียนบทที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก ซึ่งการเป็นสมาชิกพรรคทำให้เขาถูกเรียกตัวต่อหน้า HUAC แม้ว่าภาพยนตร์จะไม่ได้อธิบายว่าเหตุใดสมาชิกฮอลลีวูดเท็นทุกคนจึงใช้กลยุทธ์ที่โชคไม่ดีเหมือนกันในการอ้างสิทธิ์ในการแก้ไขครั้งแรก (แทนที่จะเป็นประการที่ห้า ซึ่งจะทำให้พยานคนต่อไปไม่ต้องเข้าคุก) แต่ก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขาคาดหวังให้ศาลฎีกา ล้มล้างการดูหมิ่นต่อสภาคองเกรสที่ตามมาของพวกเขา

สิ่งนั้นไม่เกิดขึ้น ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงต้องเข้าคุก โดยที่ Trumbo ได้เรียนรู้ว่าสมาชิกของชนชั้นกรรมาชีพบางคนดูหมิ่นลัทธิคอมมิวนิสต์ของเขาพอๆ กับฝ่ายขวาอย่างJohn Wayne ย้อนกลับไปที่ฮอลลีวูดหลังจากนั้น—ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ช่วงเวลาสองปีที่เขาใช้ชีวิตในเม็กซิโกร่วมกับนักเขียนบทอีกสามคนและครอบครัวของพวกเขา—เขามีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูครอบครัวด้วยการเขียนบทภาพยนตร์โดยใช้นามแฝงสำหรับโปรดิวเซอร์ที่มีค่าเช่าต่ำ เช่น พี่น้องคิงส์ (แสดงโดยจอห์น กู๊ดแมนและ สตีเฟน รูท ) ในขณะที่มีส่วนร่วมในการสวมหน้ากากนี้ เขายังสามารถเขียนเรื่อง "Roman Holiday" และ " The Brave One " ซึ่งได้รับรางวัลออสการ์ซึ่งตกเป็นของนักเขียน "แถวหน้า" ซึ่งมีชื่ออยู่ในนั้น

ความยากลำบากของ Trumbo ในการเอาชีวิตรอดในฐานะนักเขียนภายใต้บัญชีดำ และความพยายามของเขาที่จะทำลายมัน คือหัวใจของภาพยนตร์ คลีโอ ภรรยาผู้กล้าหาญของเขา ( ไดแอน เลน ) และลูกสามคนในวัยเรียนต้องรับมือกับการดำรงอยู่ที่สร้างขึ้นจากชุดการหลอกลวงที่ซับซ้อน และความเจ้าระเบียบของนักเขียนที่ทำงานส่วนใหญ่ในอ่างอาบน้ำ ดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ แต่ความดื้อรั้นของทรัมโบ้กลับได้ผลเมื่อเคิร์ก ดักลาสขอให้เขาเขียนบท “ Spartacus ” และ ออตโต พรีมิงเจอร์ให้เขาดัดแปลง “Exodus” ซึ่งเป็นส่วนที่น่าสนใจที่สุดของภาพยนตร์ ฉากเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงชัยชนะของทรัมโบ้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่นด้วย

แนวทางของ เจย์ โรชทำให้นึกถึงการแสดงละครทางทีวีของเขาอย่าง “ Game Change ” แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจที่จะเข้าไปอยู่ใต้กรอบของละคร ในช่วงท้ายของภาพยนตร์ เมื่อทรัมโบเป็นชายชรา เราเห็นส่วนหนึ่งของสุนทรพจน์ที่มีชื่อเสียงซึ่งเขาประกาศว่าไม่มีฮีโร่หรือผู้ร้ายในเรื่องราวของบัญชีดำ มีแต่เหยื่อเท่านั้น ภาพยนตร์ไม่ได้บอกเราว่าการนอกรีตนี้ส่งผลให้เกิดความขมขื่นจากเพื่อนร่วมงานคอมมิวนิสต์ของเขา มากกว่าที่จะแสดงให้เห็นว่าความท้อแท้ที่สะสมมานานของ Trumbo กับพรรคนำไปสู่เหตุการณ์ดังกล่าวอย่างไร ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยความพลั้งเผลอในบริบท

ตัวอย่างเช่น สิ่งที่ขาดหายไปคือความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามอย่างที่สุดที่ทรัมโบและกลุ่มคอมมิวนิสต์ของเขารู้สึกต่อพวกเสรีนิยม ซึ่งจริงๆ แล้วพวกเขามักมองว่าเป็นศัตรูมากกว่าฝ่ายขวา แต่นั่นสมเหตุสมผลแน่นอน พวกคอมมิวนิสต์หวังให้เกิดการปฏิวัติเพื่อล้มล้างระบอบประชาธิปไตยของอเมริกา การยึดครองโดยพวกฟาสซิสต์มีแต่จะเร่งผลนั้น พวกเขาคิดว่า; ลัทธิเสรีนิยมที่ประสบความสำเร็จสามารถขัดขวางได้เท่านั้น

การพรรณนาถึง Trumbo ของ Cranston ทำให้ความบ้าบิ่นมุ่งมั่นของเขาเปลี่ยนไปมาก แต่ก็ขาดความร่าเริงและความสนุกสนานอันเลื่องชื่อไป บ่อยครั้งที่ดูเหมือนเขาไม่สบาย แต่ตัวละครส่วนใหญ่ในบทของJohn McNamaraวาดด้วยจังหวะง่ายๆ และนั่นเป็นหนึ่งในปัญหาใหญ่ที่สุดของหนัง การสร้างละครการเมืองในแฟชั่นหมวกดำ/หมวกขาวแบบโปรเฟสเซอร์ส่งผลให้ตัวร้ายในการ์ตูนดูสนุกสนาน เช่น คอลัมนิสต์ซุบซิบสีสันสดใส เฮดดา ฮอปเปอร์ (รับบทโดยเฮเลน เมียร์เรน ) และผู้พลีชีพในบัญชีดำตามปกติ แต่มันก็ทำให้เรื่องราวของความแตกต่างและความซับซ้อนลดลงไปด้วย ที่มันร้องออกมา